Yeni yıla girişim yaptıklarımın ve yapamadıklarımın kafamda listelenmesiyle son buldu.Kapatacağım ve açacağım hesaplarımı gözden geçirdim. Hani iyi de oldu.Çantanızda biriken kağıtları ayıklamak, çekmecenizi yeniden düzenlemek gibi...Eee benim çekmeceler bir hayli karışınca zaman alacak düzenlemek.....Olsun üstesinden gelebilirim. Bunca yıl düğümleri çözen ben değil miyim? Yapacaklarımı, değiştireceklerimi yenileyeceklerimi belirlemekle başladım yeni yılın ilk saatlerine.Yani sevinçten havalara uçarak girmedim.Hiç özel değildi hatta sıradan günlerimin daha güzel olduğunu bile söyleyebilirim.
Daha az yetişkinle, daha çok çocukla görüştüm 2009 da...Eski dostlarımla daha az görüşmek, bazen unutulduğumu farketmek canımı acıttı önceleri.... yeni dostlar da hediye etti 2009 bana..Çokça kırılmışım bu sene...Az sevildiğimi hissetmişim ...Her kırıldığımda,sıkıldığımda da anne kucağına,baba ocağına koşmuşum... Huzurlu bir liman olmuşlar bana...Çok sevmişler beni...
Kardeşimi çok özlemişim, çok sarılmak istemişim... bu sene daha çok sarılacağım...
Daha sabırlı olmuşum ,büyümüşüm hatta biraz daha fazla tahammül göstermişim insanlara...Bilerek kırmadım kimseyi bilmeden kırdıklarım incindiklerim de varsa çok üzgünüm. En son istediğim şey gönül kırıklığı yaratmak...Düşünüyorum da bazen iyi niyetli davranışlarımdan yanlış anlaşılanlar olmuş, anlatmışım dilim döndüğünce...En yakınlarıma bazen gereksiz kaprisler yapmışım... Yine de sarıp sarmalamışlar beni...
2009 da az gezmişim önceki yıllara kıyasla... bundan mı ne hep kaçma bir yerlere gitme hayali kurmuşum...Bu yıl daha çok gezmek istiyorum. O gezmeler beni sakinleştiriryor...
Bu sene ki hiç gelmeyecek kaybım dedem olmuş...Benim ailemin 98 yıllık çınarı da devrilmiş,bıraktığı boşluğu önce hiç anlayamamışım. Koca ÇINAR!ı köye gidince görememişim. Yattığı oda boş kalmış bakamamışım...
Az insan girmiş hayatıma ,çıkarmamışım hiç kimseyi hayatımdan... ama bazılarıyla mesafeler girmiş.... beni incitenlerle mesafe koymuşum; iyi yapmışım...Kendimi korumayı,daha sakin olmayı öğrenmişim...Geçmişte üzenleri ben affetmişim... bilmem onlar affedebilecekler mi kendilerini.Bir bardak suda fırtınalar koparmamışım... Çok düşünüp az adım atmışım... Daha yumuşak, dingin olmuşum.Çok dinlemişim, az anlatmışım (buranın dışında )kendimi...Daha az konuşmuşum ruhuma dair, insanlarla...Yüzeysel şeyler paylaşmışım insanlarla derinime sokmamışım ,almamış içim gözlerime bakmayan insanları...
Evime daha çok bağlanmış, özlemişim uzakta çalışmaktan kaynaklı. Yalnızlığımı sevmişim.
İş hayatım çok stresli ve yorgun geçmiş. Kariyerime dair palnladıklarım yarım kalmış... Tekrar eğitim hayatımı sürdürme cesaretini bulamamışım.Resmi ilişkileri hala sevememiş adapte olamamışım.İş arkadaşlarıyla samimi ilişkiler kurmayı denedikçe kırılmışım.Biraz yalnız bir sene geçirmişim işte..
Birikimim olamamış yollarda geçen ömrümden ve dolayısıyla yola döktüğüm paralardan.Umarım bu sene başlarım...
İlk defa bu sene araba kullanmayı ve bir arabam olmasını istemişim.Çiçek bakmayı soldurmadan büyütmeyi başarabilmişim.
Verilen görevleri, sorumluluklarımı harfiyen yerine getirmişim.Hayallerimi bu sene biraz ertelemişim ... hatta hayal kurmaktan korkmuşum...
En çok çocuklarım mutlu etmiş beni... kan kusturduklarında "yok kızılcık şerbeti bu "diye avuttuğumda kendimi... Bilmiyordum tahmin edememiştim öylesine zor bir gruptu ki. Sonrasında böyle tomurcuklanıp çiçek açacaklarını.Öyle güzel açtılar ki; rengarenk ,farklı boyda ,tonda,kokuda,seste, renkteler... her biri birbirinden güzel ,benim çiçek çocuklarım...Nasıl da sınırlarımı zorladılar, nasıl dar ettiler bana o okulu...Karşılıksız verdiğim sevgim onlarda karşılık buldu .Anlıyorum artık boynuma sarılıp her teneffüste şimdi öpücük kondurup kaçtıklarında.Huzurluyum, mutluyum öğretmen olmanın keyfini sürüyorum bu aralar... Keyfini doya doya yaşadığım tek şey bu 2009'a ait kalemlerimden...
2010'a bir sürü yarım kalmışlıkla girdim. Tamamlayacağım ya da tamamen ortadan kaldıracağım hiç sevmem yarım işleri...Alacaklıyım 2009 dan...GÜZEL ŞEYLER GETİRMESİNİ DİLİYORUM BU YILIN BANA... DİRENCİMİ GÜZEL OLACAĞINA İNANMAKTAN YANA KULLANACAĞIM...
BU YIL Kİ PAROLAM...
OKUYUNUZ SİZDE SEVECEKSİNİZ....
"Yavaş yavaş ölürler,
Seyahat etmeyenler.
Yavaş yavaş ölürler,
Okumayanlar, müzik dinlemeyenler,
Vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar.
Yavaş yavaş ölürler!
Alışkanlıklarına esir olanlar,
Her gün aynı yolları yürüyenler,
Ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler,
Elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile girmeyenler,
Bir yabancı ile konuşmayanlar.
Yavaş yavaş ölürler!
Heyecanlardan kaçınanlar,
Tamir edilen kırık kalplerin gözlerindeki pırıltıyı görmek istemekten kaçınanlar.
Yavaş yavaş ölürler!
Aşkta veya işte bedbaht olup
yön değiştirmeyenler,
Rüyalarını gerçekleştirmek için
risk almayanlar,
Hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin dışına çıkmamış olanlar.
Yavaş yavaş ölürler!"
Pablo NERUDA
