YANGIN YERİ
" ben eğilmem gündüz ama,
geceleri kanatırım kendimi."
Metin ALTIOK
Ayağımın tozuyla geldim ;- "SİVAS KATLİAMI "nı konu edinen - izlediğim belgesel tadındaki tiyatrodan. Hüzünlüyüm ve utanç hissetmekteyim bir insan kızı olarak insanlığımdan. "Yangın yeri" nde yaşamakta bu ülke insanı diye düşünmekteyim. Ne kalırsa artık alevlerden sonra bize." YANGIN YERİ" Bir Ataol Behramoğlu şiiridir ve Livaneli bestelemiştir. Yürek ve beden acısına ancak bir hafta kadar komada dayanıp - vicdanı yangın yeri olmuş ülkem insanlarını - terkeden Metin ALTIOK'u ve onunla son anlarını aynı yangın yerinde paylaşan güzel insanları yad etmek isterim. İsterim çünkü ;
YANGIN YERİ
yaşamak bu yangın yerinde
hergün yeniden ölerek
zalimin elinde tutsak
cahile kurban olarak
yalanla kirlenmiş havada
güçlükle soluk alarak
savunmak gerçeği çoğu kez
yalnızlığını bilerek
korkağı, döneği, suskunu
görüp de öfkeyle dolarak
toplanır ölü arkadaşlar
her biri bir yerden gelerek
kiminin boynunda ilmeği
kimi kanını silerek
kucaklıyor beni metin altıok
aldırma diyor gülerek
yaşamak görevdir yangın yerinde
yaşamak insan kalarak
Metin Altıok 1976 'da şu dizelerle içimi kanatarak seslenmekte ;
"...
ölümü tastamam ezberledim de geldim,
dilimde bu buruk türkü tadıyla
bilmem ki burdan nereye giderim.
sonunda kendime bir top yangın edindim,
soluğumla besledim dudağımın ucunda.
ömrümün külüydü savrulan hep ardımda,
örterek yavaş yavaş bıraktığım izleri
yanmış bir günün sürüklenen kanatlarıyla.
koştum, durmadan koştum o küçük yangınımla,
adımın çaresiz kıyılarında kendi göğümü bulmaya.
DİLEĞİM ODUR Kİ;
Son olsun son olsun !
Günün birinde MADIMAK kebapçı dükkanı değil,
Önünde alev alev güller açan müze olsun.
KARDELEN 01:54
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder