17 Mart 2010 Çarşamba

"MARAL"IM....YAŞAMIMIN EN BÜYÜK ARMAĞANI

Hava ayaz mı ayaz, yerlerde kar var...İki ihtiyar, ortalarında 3-4 yaşında ya var ya yok ,bir kız çocuğunun ellerinden tutmuş hızlıca yürümekteler...Minik kız onların elinden kurtulup bir an önce varacağı yere varmanın telaşıyla "haydi ama gelmiştir şimdi" diyerek çekiştirdi ihtiyarları.Nineyle,dede hızlandı.Vardılar baktılar ki görmeyi umdukları yenice gelmişl..."Ben dedim size gelmişlerdir diye" bağırdı ve koştu odaya..
Bundan 27 yıl önce ilk defa 15 mart günü dünyalar güzeli bir bebek gördüm bizim evde...Üşümüş ,mosmor olmuş, soğuk ve ayazda...Sabah saat iki suları lapa lapa kar yağarken doğmuş da bebecik; vermemişler anneciğinin kucağına.Şimdi sarıp sarmalamışlar, pamuklara yatırmışlar yavruyu.Isınsın diye...İlk gördüğümde pamuklar içindeydi.Minik yumuk yumuk elleri ,kıpır kıpır buruşuk ayakları,ama ışık ışık gözleri vardı.Daha görür görmez anladım; bu hayatta ki en büyük armağandı bana "O". Yaşamın ve annemle babamın en büyük armağanı...Karar verdim hiç üşütmeyecektim "O"nu.Dokundum güzel tenine.Öptüm.Örttüm üstünü pamuklarla...O güzeller güzeli, ay parçası kardeşimdi.O yaşamımıza girince ailemiz kalabalıklaşmadı.Çoğalttı bizi, bir tatlı hoşluk,neşe geldi evimize.Aylardır beklediğimiz HOŞGELMİŞTİ.Adını düşünmüştük hayatımıza doğmadan önce .Babam MARAL'ım dedi.Annem Meral'im.Bense Minik'im.Minik'im şimdi güzeller güzeli bir bayan.Gözleri hala ışıklı ahu gözlüm,tatlı sözlüm Canım KARDEŞİM...Annemle babamın 2.defa anne-baba oluşlarının 27. yılını kutluyorum.İyi ki siz varsınız, iyi ki anne -baba olmuşsunuz bize.Ve iyi ki bana MARAL 'ı kardeş etmişsiniz.Doğduğum günü hatırlamıyorum elbette ama ,kardeşimin doğduğu gün kişisel aile tarihime dair, geçmişe dair hatırladığım en güzel gündür.

CANIM KARDEŞİM, CAN'DA ÖTE YOLDAŞIM,
Ömrüm yettikçe, gücüm oldukça hep yanında olacağım söz veriyorum.Ben ne kadar şanslıyım ki senin gibi yüreği, aklı güzel bir kardeşim var.İYİ Kİ DOĞDUN AHU GÖZLÜM.


Hiç yorum yok: