13 Şubat 2009 Cuma

GÖKKUŞAĞI


Bob Azzam ,(C'est ecrit dans le ciel,1961)

GÖKKUŞAĞI

Şubat yarılanmakta... Kış devam etmekteydi...Hep uzakta ama, hep birdik.Aramızdaki mesafe bir yürek atımıydı. Bıraksak sabaha kadar sürecek bir muhabbeti sonlandırdık, dün sabaha karşı istemeye istemeye...Muhabbet derindi; çünkü bu ülkede bayan olmak gibi bir soruna dayanıyordu muhabbetin kökü ve özü.Buluştuğumuz nokta -hiç ayrılmadık aslına bakılırsa-kendini var etmek ve arada bir sıfırlayarak yeniden başlamamızdı herşeye.Birbirine parelel, doğruyduk-eğilmedik-.Ortaktık; yaşamımızı yeniden kurma yolunda çekilen sıkıntılarımızda. Killi, kumlu bir topraktaysa kökün ve fırtınalı bir gökyüzüne yükseltmişsen fidanken başını ,dalların kırılabilir ya da iyi kök atamazsın.Ama "O" ,yavaş ama emin adımlarla , kadın sezgisinin ışığı ve olanca sevecenliğiyle köklerini saldı.Vakur, göğe çevirdi başını köknar misali . "Benim teyzem bir"Melek"!Çektiği sıkıntılar bu kadar mı güzel, onurlu yapar birini.Adı bu kadar mı yakışır "O"na.Yaşadığı yıkımlar, şimdi bir tecrübe ilahesi olarak besliyor bu kadını.Ve baktım ki düşlerini çalan yaşama inat; nasıl güzel bir oğul yetiştirdiyse ,onun gibi hızla serpilen düşler yeşertmekde yine ,yeniden içinde.Güç aldığım, güç verdiğim bu güzel kadın içimi ısıttı paylaştıklarımızla.Hayatımda böyle hoş,duyarlı ve naif bir kadının omuz verişinden kaynaklı, gittim yatağa huzurla.Çok şanslıyım dedim çok!
Çok geç sonlanan bir gecenin ertesinde, sabah erken yollara düşen birisinin tüm suratsızlığıyla kalktım, bindim servise.Sıcacık yataktan çıkıp da servisi beklerken ,soğuk ve sevimsiz buldum yağmuru.Isınınca, düşününce dün teyzoşla olan muhabbetimizi gevşedim. Şahin Tepesi'nden geçerken baktım yağmurlu,kasvetli, puslu bir Denizli sabahının altında kalmış şehrim ve evimde teyzem. Tek bir yer hariç. Avuç içi kadar güneş gören bir yerden başlamakta pırıl pırıl bir gökkuşağı ve boşluğa uzanmakta.Bitimi yoktu. Nasıl içimi bir ışık kapladı gökkuşağı oldum ben ."Melek"teyzem yaptı yine yapacağını ;huysuz başlayan bir iş günümü gökkuşağına çevirdi:)Ne zaman güneş yağar ,ne zaman yağmur belli olmaz !Ne zaman güneşle yağmurun yolu kesişir, gökkuşağı kaplar her yeri bilinmez, değilmi ya!
Bir Pırıltıdır yaşamak!


Hiç yorum yok: